Jogjakarta
Blijf op de hoogte en volg Viv
10 Oktober 2015 | Indonesië, Jogjakarta
Heerlijk uitgerust was ik alweer vroeg uit de veren. Niets voor mij, maar misschien roept het ontbijt mij al vanuit de verte. Ik zat dan ook als eerste aan de nasi goreng, sajoer, ajam, telor, met op de achtergrond live de gamelan. Genieten!
Om 10 uur vertrokken we richting het centrum. Met zijn viertjes zijn we naar het Kraton gegaan. De bus mocht er niet komen en het was te ver lopen, dus in de becak richting het paleis van de sultan. Bij het paleis wederom mijn verwachting bij moeten stellen. Ze doen echt geen klojo aan het onderhoud van overheidsgebouwen, zo zonde. Een klein gedeelte was nog te bezoeken, de buitenplaats waar de ceremonies plaatsvonden, twee ruimtes gevuld met slecht geprinte foto's en portretten en een ruimte waar videobeelden van een ceremonie werd uitgezonden. Dat was wel leuk voor de beeldvorming, maar informatie over de banden met Nederland en meer achtergrondinformatie kregen we niet. Gelukkig hebben we onze persoonlijke gids Janneke die altijd e.e.a. weet te vertellen.
Na wat onderhandeling over de becak zijn we richting Malioboro gegaan, de winkel- en batikstraat van Jogja. Nou ja Batik, volgens een man die een broer in Nederland had wonen en zelf uit Sumatra kwam en morgen weer terug naar huis ging, dus ons geheel belangeloos informatie verschafte, ging het om Coca Cola batik. Water die na het wassen van de batik zo bruin zag als cola, omdat de verf niet hield op de stof. Omdat Bas zó vriendelijk was wilde hij ons wel een adres geven van het enige echte batik adresje in Jogja.
Eerder bij het Kraton spraken we een man, waarvan ook zijn broer in Nederland woont, toeval? Hij werkte bij het Kraton, dus alle informatie die hij ons gaf, was ook geheel belangeloos. Dit keer ging het om zilver. Hij wist een adresje waar nog het echte Jogja zilver geslagen wordt, de mensen die daar werken zijn niet agressief daar, je hoeft echt niets te kopen, je kunt er gerust heengaan. Hij kon zo een becak voor ons regelen. Ook geheel belangeloos?
Het is geweldig, één groot toneelspel en de meest waanzinnige verhalen. Bas moet er nog even aan wennen dat hij slinks wordt voorgelogen, het is ook zo'n lieve goedzak.
Bij de Malioboro richting het donuts winkeltje gelopen, nadat onze becak meneer niet meer verder kon (lees: wilde) fietsen. Even een bakkie koffie in de airco. Daarna terug naar de bus, de rest was ondertussen ook uitgeshopt. Je zag onderweg nog duidelijk de koloniale gebouwen, het postkantoor bijvoorbeeld, met Wilhelmina in het glas in lood afgebeeld.
Op tijd zijn we weer richting hotel gegaan. Bas en ik doken het zwembad in en hebben heerlijk liggen luimelen in de schaduw. Om 18.00 stond voor ons een massage op het programma, lekker hoor. Nog even een hapje gegeten en we liggen nu helemaal relaxt in ons bedje. Morgen moeten we vroeg op voor de trein van 6.45 uur richting Malang.
Selamat Tidur
Om 10 uur vertrokken we richting het centrum. Met zijn viertjes zijn we naar het Kraton gegaan. De bus mocht er niet komen en het was te ver lopen, dus in de becak richting het paleis van de sultan. Bij het paleis wederom mijn verwachting bij moeten stellen. Ze doen echt geen klojo aan het onderhoud van overheidsgebouwen, zo zonde. Een klein gedeelte was nog te bezoeken, de buitenplaats waar de ceremonies plaatsvonden, twee ruimtes gevuld met slecht geprinte foto's en portretten en een ruimte waar videobeelden van een ceremonie werd uitgezonden. Dat was wel leuk voor de beeldvorming, maar informatie over de banden met Nederland en meer achtergrondinformatie kregen we niet. Gelukkig hebben we onze persoonlijke gids Janneke die altijd e.e.a. weet te vertellen.
Na wat onderhandeling over de becak zijn we richting Malioboro gegaan, de winkel- en batikstraat van Jogja. Nou ja Batik, volgens een man die een broer in Nederland had wonen en zelf uit Sumatra kwam en morgen weer terug naar huis ging, dus ons geheel belangeloos informatie verschafte, ging het om Coca Cola batik. Water die na het wassen van de batik zo bruin zag als cola, omdat de verf niet hield op de stof. Omdat Bas zó vriendelijk was wilde hij ons wel een adres geven van het enige echte batik adresje in Jogja.
Eerder bij het Kraton spraken we een man, waarvan ook zijn broer in Nederland woont, toeval? Hij werkte bij het Kraton, dus alle informatie die hij ons gaf, was ook geheel belangeloos. Dit keer ging het om zilver. Hij wist een adresje waar nog het echte Jogja zilver geslagen wordt, de mensen die daar werken zijn niet agressief daar, je hoeft echt niets te kopen, je kunt er gerust heengaan. Hij kon zo een becak voor ons regelen. Ook geheel belangeloos?
Het is geweldig, één groot toneelspel en de meest waanzinnige verhalen. Bas moet er nog even aan wennen dat hij slinks wordt voorgelogen, het is ook zo'n lieve goedzak.
Bij de Malioboro richting het donuts winkeltje gelopen, nadat onze becak meneer niet meer verder kon (lees: wilde) fietsen. Even een bakkie koffie in de airco. Daarna terug naar de bus, de rest was ondertussen ook uitgeshopt. Je zag onderweg nog duidelijk de koloniale gebouwen, het postkantoor bijvoorbeeld, met Wilhelmina in het glas in lood afgebeeld.
Op tijd zijn we weer richting hotel gegaan. Bas en ik doken het zwembad in en hebben heerlijk liggen luimelen in de schaduw. Om 18.00 stond voor ons een massage op het programma, lekker hoor. Nog even een hapje gegeten en we liggen nu helemaal relaxt in ons bedje. Morgen moeten we vroeg op voor de trein van 6.45 uur richting Malang.
Selamat Tidur
-
10 Oktober 2015 - 19:36
Abby:
heerlijke verhalen mis alleen de foto's.
Wordt nu wel heel nieuwsgierig -
10 Oktober 2015 - 21:18
Astrid Van Vliet-Kemp:
Selamat Pagi, Siang, Malam, nou Viv jij hebt een ingebouwde wekker, geen reis- maar een rijstwekker, voor dag en dauw er al uit zijn voor je favoriete ontbijt, dat wordt wat als je weer thuis bent. Je zal misschien meer eten dan dat je thuis doet, maar jullie programma is zo druk dat je de calorieën er zo weer af loopt. Volgende week op Bali zal het misschien minder intensief zijn, niet meer van hotel naar hotel te hoppen. Ken je het programma van Kees van der Spek, Oplichters in het buitenland, nou je verhaal over de belangeloos gegeven informatie zou daar helemaal in thuis horen. Straks naar Malang met de trein, dan hebben jullie zeker geen eigen bus meer, geniet van de reis. Lieve groetjes, dikke knuffels, Mam -
11 Oktober 2015 - 00:32
Viv En Bas:
De foto's willen maar niet lukken, heb alle manieren al geprobeerd, zo jammer!
We gaan naar de trein! Xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
